‘Dit is veel leuker dan een museum,’ zegt een 18-jarige tegen haar moeder. Ondertussen zien we toeristen driftig het winkelinterieur fotograferen, terwijl het personeel stoïcijns rondloopt. Niet verwonderlijk, want sinds de opening van deze kookwinkel, in 1820, lijkt er niet zo heel veel veranderd. Overal staan en hangen kookbenodigdheden – zelfs aan het plafond.
Ingepakte pannen
De sfeer is rommelig, maar prettig. Niets is bijna geprijsd, dus er zit niets anders op dan in je beste Frans (of Engels) daarnaar te informeren. Overigens komt de btw er dan nog bij. De winkel is immers vooral gericht op de horeca. Daarvan getuigen de grote, veelal in doorzichtig plastic ingepakte pannen in de kelder.
Koperen kookgerei
Maar ook de thuiskoks vinden er wel iets van hun gading. Wij vonden de ultieme madeleinevorm, aan de onderkant voorzien van een koperen rand tegen het kromtrekken.
Ook onze aandacht hadden de koperen pannen die blonken in het winkellicht. In vergelijking met Nederland liggen de prijzen voor dit soort pannen, die zo goed de warmte geleiden, hier veel lager. Een Parisienne informeerde en passent naar dit koperen kookgerei. En wat kosten ze? Net voordat we de winkel uitliepen, konden we nog het antwoord horen: ‘Een fortuin,’ zei een van de verkopers lachend.
E. Dehillerin, 18 et 20, rue Coquillière – 51, rue Jean- Jacques Rousseau, Parijs (1e arrondisement; in de buurt van Les Halles)
Tekst en foto’s: © Monsieur Plusfours 2012
SMAAKT DIT NAAR MEER? MELD JE DAN AAN VOOR ONZE GRATIS NIEUWSBRIEF!
