“Op 13 augustus 1931, tegen het eind van de middag, liep er een man van een jaar of vijftig over de Avenue du Maine. Hij droeg een donker pak en een vale lichtgrijze vilthoed. Hij had wat boodschappen voor zijn avondeten bij zich, die zorgvuldig waren ingepakt in bruin papier met een touwtje erom. Niemand lette op hem, zo alledaags zag hij eruit. Zijn zwarte snor, zijn knijpbril, zijn overhemd met brede strepen, zijn schoenen van geitenleer met evenveel barsten erin als een oude vaas, vielen inderdaad niet op.”

Zo begint Het voorgevoel van de Parijse schrijver Emmanuel Bove (1898-1945). De hoofdpersoon van deze kleine leesparel (123 pagina’s lang) uit 1935 is Charles Benesteau, voormalig advocaat. Hij had ruim een jaar geleden gebroken met zijn familie en schoonfamilie en had zijn appartement aan de Boulevard de Clichy verlaten. Van de ene op de andere dag was hij in de Rue de Vanves (een achterbuurt nabij station Montparnasse) gaan wonen, omdat hij een nieuw leven wilde beginnen. Maar zijn oude bestaan lijkt hij niet zomaar aan de kant te kunnen schuiven.

Patrick Modiano

Het werk van deze Franse schrijver, die wel als een voorloper van Patrick Modiano wordt gezien, smaakt naar meer. Fijn is dan ook dat het boekje een uitgebreid nawoord bevat waarin vertaalster Mirjam de Veth de achtergronden van deze schrijver belicht.

Wie echt niet kan wachten: op Tzum literair blog staat een uitgebreide bespreking.

Emmanuel Bove – Het voorgevoel. Vertaald uit het Frans en met een nawoord door Mirjam de Veth. De Arbeiderspers, Amsterdam. 144 blz. € 18,99.

Tekst: © Monsieur Plusfours 2016